Het is niet mijn gewoonte om het in deze blog over films te hebben, maar Will & Harper is de onvermijdelijke uitzondering geworden. Deze documentaire film laat zien hoe komiek Will Ferrell een roadtrip door de USA maakt met zijn goede vriendin en scenarioschrijver Harper Steele, nadat zij zich op 61-jarige leeftijd geuit heeft als trans vrouw. De tocht voert hen langs de typische cafés, hotels en gekke plekken waar ze zo van hielden tijdens hun dertig jaar durende vriendschap. Alleen komt Harper daar nu als haar echte zelf, als zichtbare trans vrouw.
Hoe dat verder verloopt zal ik hier niet verklappen, het is beslist de moeite waard om zelf te kijken. Wel wil ik onder woorden brengen wat mij zo geraakt heeft in de documentaire. Om te beginnen is er de authenticiteit die van begin tot eind voelbaar is. Will en Harper zijn echt bestaande mensen, zij spelen zichzelf. Bovendien lieten de makers het idee van een vooraf vastgelegd scenario varen, ze filmden de twee gewoon in hun natuurlijke staat van zijn. Dat levert passages op die ik onweerstaanbaar grappig vond en andere die me enorm aangrepen.
Waar ik ook erg van hou, is de manier waarop Harper en Will veiligheid creëren: door verbinding. Zo maakt hun vriendschapsband het voor hen mogelijk om openhartig over iets intiems als de beleving van een transitie te praten. Will’s aanwezigheid vormt een bescherming voor Harper op hun trip door conservatief Amerika. Mooi fragment is hoe zij het aandurft om een kroeg met Trump-vlaggen binnen te stappen, terwijl haar vriend buiten stand-by is om desgevallend hulp te bieden. Maar dat is niet nodig, want ook met het cafépubliek zoekt zij de verbinding op, en wordt warm verwelkomd. Die passage in de kroeg was voor mij een illustratie van iets waar ik sterk in geloof: de kracht van kwetsbaarheid. Harper doet immers geen moeite om haar onzekerheid te verbergen. Ze toont zich zoals ze is, met haar verlangen om erbij te horen, en dat ontwapent en verbindt.
In deze documentaire heb ik zowat alles teruggevonden waar Genderkring voor staat. Het belang van zelfaanvaarding, het opkomen voor inclusie, de kracht van kwetsbaarheid en de verbinding met jezelf en anderen: het zit er allemaal in! Bovendien worden de minder prettige aspecten van het trans zijn niet uit de weg gegaan – bijvoorbeeld de golf van bagger die op de sociale media uitgestort wordt over Harper. Een uitspraak van haar die ik onvergetelijk vond is: “Ik ben niet echt bang van deze mensen. Ik ben bang om mijzelf te haten.” Door de soms onhandige maar steeds oprechte dialogen tussen de vrienden, krijgt de toeschouwer een zeldzame inkijk in de innerlijke wereld van een trans persoon. Will heeft duidelijk geen handleiding over hoe je met een trans persoon praat, maar checkt wel bij Harper of zij oké is met zijn vragen – hartverwarmend vond ik dat… De film kan dus zowel trans als niet-trans personen inspireren om diepgaande en zelfs transformerende gesprekken aan te gaan. Ik hoop nu maar dat er veel volk naar zal kijken.
Als jij ook wil proeven van de kracht van kwetsbaarheid, en wil bijdragen aan meer (zelf)aanvaarding en inclusie van trans personen door verbinding, dan is de interactieve lezing ‘Transfobie Geweldloos Overwinnen’ een unieke kans - voor alle gendervariante personen en hun naasten. Tot dan?
Comentarios